Český-jazyk.cz aneb studentský underground­

• přeložil Josef Jaroslav Kalina
• název originálu: Powrót taty

"Pojďte, o dítky, pojďte všechny rázem
Za město pod sloup na pahořík,
Tam před divotvorným klekněte obrazem
A pobožně říkejte páteřík;

Otec se nevrací od rána do večera,
V slzách ho čekám i strachu;
Rozvodněny řeky, plny zvěře lesy,
A plno zbojníků na cestě."

Slyšíce to dítky běží všecky rázem
Za město pod sloup na pahořík,
Před divotvorným kleknou obrazem
I začínají páteřík.

Celují zemi, pak: Ve jménu Otce,
Syna i Ducha svatého,
Buď pochválena přenejsvětější trojice
Nyní i času všelikého;

Potom: Otče náš i Zdrávas i Věřím,
Desatero i Zdrávas královno;
A kdy doříkaly celé modlitby,
Vyndají knižky z kapsičky.

A litanie k nejsvětější Matce
Starší bratr zpívá, a s bratrem
'Matičko boží,' přizpěvují dítky,
'Smiluj se, smiluj nad otcem!'

V tom slyšet rachot, vozy jedou cestou,
A známý vůz je v předu:
Skočily dítky i křičí jak mohou:
"Otec, ach otec náš jede!"

Uzří je kupec, slzy radostí leje,
S vozu na zem vylítne:
"Ha, jak se máte? co se doma děje?
Zda jste tesknili po otci?

Matka-li zdráva? teta? domácí?
Hle tam hrozinky v košíku."
Ten má co mluvit, a ten co mluvit,
Plno radosti i křiku.

"Jděte napřed!" kupec na sluhy zavolá,
"Já s dítkami půjdu pěšky."
Jde - tu zbojníci obskočí dokola,
A zbojníků bylo dvanácte.

Brady jich dlouhé, kroucená vousiska,
Zrak divý, zbrocený oděv,
Nože za pásem, meč po boku blýská,
V rukou palice ohromná.

Vykřiknou dítky, přiskočí k otci,
Tulí se pod plášť mu k lůnu,
Truchlejí sluzi, struchlel pán zbledlý,
Třesavé k zbojníkům vznes ruce.

"Ach vemte si vozy, vemte si statek,
Jenom nás propusťte ve zdraví;
Nečiňte sirotků z malých dítek
A mladou manželku vdovou!"

Neslyší tlupa; ten již vůz vypřáhá,
Zajímá koně, a druhý
"Peníze!" křičí a palicí máchá,
Onen meč tasí na sluhy.

V tom: "Stůjte, stůjte!" zkřikne starý zbojce
I žene družinu pryč z dráhy
A propustí i dítky i otce:
"Jděte si! jdi dále bez strachu!"

Kupec děkuje, a zbojník odpoví:
"Neděkuj: vyznám ti upřímně,
První bych palici roztřískal ti na hlavě,
Kdyby nebylo dítek modlení;

Dítky způsobily, že ucházíš celý,
Daří tě žitím i zdravím;
Jim tedy poděkuj za to, co se stalo;
A jak se dálo, ti povím:

Z dávna již slyše o příjezdu kupce,
I já i mé tovaryšstvo
Tuto za městem na hoře u sloupu
Zasedli jsme na čižbu.

Dnes přicházím, patřím mezi roští:
Modlí se dítky k bohu;
Poslouchám - chopí mne smích pustý
A potom lítost a hrůza.

Poslouchám, pomyslím, že i já jsem otcem,
Palice vypadla mi z ruky;
Ach i já mám ženu, a u mé ženy
Jest synek také malinký;

Kupče, jeď si v město, já do lesa musím; -
Vy, dítky, na ten pahořík
Běhejte sobě, i za mou duši
Pomodlete se časem páteřík!"

Návrat otce v polském originálu (Powrót taty, 1822)

Pójdźcie, o dziatki, pójdźcie wszystkie razem
Za miasto, pod słup na wzgórek,
Tam przed cudownym klęknijcie obrazem,
Pobożnie zmówcie paciórek.

Tato nie wraca; ranki i wieczory
We łzach go czekam i trwodze;
Rozlały rzéki, pełne zwierza bory,
I pełno zbójców na dworze.

Słysząc to dziatki biegą wszystkie razem,
Za miasto pod słup na wzgórek,
Tam przed cudownym klękają obrazem,
I zaczynają paciórek.

Całują ziemię, potém w imie Ojca,
Syna i Ducha świętego,
Bądź pochwalona przenayswiętsza Trójca
Teraz i czasu wszelkiego.

Po tém ojcze nasz, i zdrowaś i wierzę,
Dziesięcioro i koronki,
A kiedy całe zmówili pacierze,
Wyjmą xiążeczkę s kieszonki.

I litanią do najświętszéj matki,
Starszy brat śpiéwa; a z bratem,
Najświętsza matko, przyśpiéwują dziatki,
Zmiłuj się, zmiłuj nad tatem!

Wtém słychać turkot, wozy jadą drogą,
I wóz znajomy na przedzie;
Skoczyły dzieci, i krzyczą iak mogą:
Tato, ach tato nasz jedzie!

Obaczył kupiec, łzy radośne leje,
Z wozu na ziemię wylata;
"Ha, jak się macie co się u was dzieje?
Czyście tęskniły do tata?

Mama czy zdrowa? ciotunia? domowi?
A ot rozynki w koszyku;"
Ten sobie mówi, a ten sobie mówi,
Pełno radości i krzyku.

Ruszajcie, kupiec na sługi zawoła,
Ja z dziećmi pójdę ku miastu.
Jdzie... aż zbójcy obskoczą do koła,
A zbóyców było dwunastu.

Brody ich długie, kręcone wąsiska,
Wzrok dziki, suknia plugawa;
Noże za pasem, miecz u boku błyska,
W ręku ogromna buława.

Krzyknęły dziatki, do ojca przypadły,
Tulą się pod płaszcz na łonie;
Truchleją sługi, struchlał pan wybladły,
Drżące ku zbójcom wzniósł dłonie.

"Ach bierzcie wozy, ach bierzcie dostatek,
Tylko puszczajcie nas zdrowo;
Nie róbcie małych sierotami dziatek,
I młodéj małżonki wdową."

Nie słucha zgraja, ten już wóz wyprzęga,
Zabiéra konie, a drugi
Pieniędzy krzyczy i buławą sięga,
Ow z mieczem wpada na sługi.

W tém, stójcie, stójcie, krzyknie starszy zbójca,
I spędza bandę precz z drogi,
A wypuściwszy i dzieci i ojca,
Idźcie, rzekł, daléj bez trwogi.

Kupiec dziękuje, a zbójca odpowie,
"Nie dziękuj, wyznam ci szczerze,
Pierwszybym pałkę strzaskał na twéj głowie,
Gdyby nie dziatek pacierze.

Dziatki sprawiły, że uchodzisz cało,
Darzą cię życiem i zdrowiem;
Jm więc podziękuj za to co się stało,
A jak się stało opowiem.

Zdawna już słysząc o przejeździe kupca,
I ja i moje kamraty,
Tutaj za miastem, przy wzgórku u słupca
Zasiadaliśmy na czaty,

Dzisiaj nadchodzę, patrzę między chrósty,
Modlą się dziatki do Boga,
Słucham, s początku porwał mię śmiech pusty,
A po tém litość i trwoga.

Słucham, ojczyste przyszły na myśl strony,
Buława upadła z ręki;
Ach ja mam żonę, i u mojéj żony,
Jest synek taki malenki.

Kupcze jedź w miasto, ja do lasu muszę,
Wy dziatki na ten pagórek
Biegajcie sobie, i za moję duszę
Zmówcie też czasem paciórek."